Автор: Христо БОЈЧЕВ
Режија: Војо ЦВЕТАНОВСКИ
Сценографија: Беди ИБРАХИМ
Костимографија: Елена ВАНГЕЛОВСКА
Музика: Лука ЃОРГИЕВСКИ
Асистент на сценографија: Ненад ТОНКИН
Дизајн на плакат: Батухан ИБРАХИМ
Кројач: Раде ВАСИЛЕВ
Продуцент: Един ЈАКУПОВИЌ
Извршен продуцент: Радосав НИКОЛИЌ
Улогите ги толкуваат:
Мето: Наџи ШАБАН
Љупка: Фунда ИБРАХИМ
Доко: Един ЈАКУПОВИЌ
Хари: Бураханедин ИБРАХИМ
Луко: Танер СУЛЕЈМАН
Испициент: Ердинч РУШИД
Суфлер: Нериман ШЕНЃУЛЕР
Организатор: Шенхан ЗЕКИР
Шеф на сцена: Зекирија АБДИ
Декоратери: Суад РАХМАН, Мехмет ИСМАИЛ, Булент ХАСАН, Изудин БЕГОВИЌ, Џенгиз ХАЛИЛ
Cветло: Беќир КУБУР Орхан МЕХМЕТ
Тон: Емрах ЏЕМАИЛ
Реквизита: Танкут ИБРАХИМ
Шминка: Севим ЌЕРИМ
Шивач: Рахметула АХМЕД
Гардероба: Муаља САЛИХИ, Мухамед БАКИОВСКИ
Директор на НУ Турски театар: Несрин ТАИР
НУ Турски театар во соработка со „Ада Театар“ - 13 февруари 2020
Светот е една голема чекалница! Во тој простор човекот е „осуден“ да
Живее, да се смее, да плаче, да се кара, да се лути, да сака, да се убива и во сета таа мешаница од чувства и дејсрва – да не престане да се надева. Во тој и таков свет, што според големиот Шекспир е сцена, опстојуваат судбини на индивидуи од еден микрокосмос, кој е закован за дното и ја вдишува прашината која паѓа и се лепи врз него како отпад од нешто далечно и убаво... Тој микрокосмос е нашата тема и дилема. Нашите јунаци играат по своето, се до писокот на сиренета од возот кој никогаш не застанува и ги поттикнува да драматизираат и креираат улоги кои остануваат во етерот, нереализирани... Таа, и уште многу други приказни се отвараат во черкалницата, со или без зборови, сите завршуваат во чистилиште, перална на свеста... таа перална „плете“ клаустрофобична игра со ликовите кои се извадени од анти-драма, исцртани се како анти-херои... до квази филозоф, кој (не)знае да се справи со здодевноста на своето суштествување.